Reżyserka filmowa, scenarzystka, montażystka. Urodzona w Łodzi w 1957 roku. Córka reżyserki Jadwigi Kędzierzawskiej. W latach 1976–1978 studiowała na Wydziale Kulturoznawstwa Uniwersytetu Łódzkiego, potem w moskiewskim Instytucie Kinematografii WGIK na Wydziale Reżyserii Filmu Fabularnego (1978–1980) i w latach 1980–1985 w PWSFTviT w Łodzi na Wydziale Reżyserii. Jej etiuda studencka „Jajko” (1982) dostała nominację do studenckiego Oscara. Jej filmy są z założenia niekomercyjne, traktują o trudnych, bolesnych sprawach. Dorota Kędzierzawska od realizacji filmu „Wrony” tworzy tandem artystyczny z Arthurem Reinhartem, operatorem, a także montażystą i producentem. Wybrana filmografia: „Diabły, diabły” (1991), „Wrony” (1994, nagrody w Cannes, Gdyni, Poznaniu), „Nic” (1998, nagrody w Gdyni, Paszport „Polityki”, Orzeł za reżyserię), „Jestem” (2005), „Pora umierać” (2007) – uniwersalna opowieść o odchodzeniu, z genialną rolą Danuty Szaflarskiej (Orzeł, Złota Kaczka, nagrody w Gdyni i we Wrześni), „Jutro będzie lepiej” (2010), „Żużel” (2020) i „Sny pełne dymu” (2023).
